« فرحين بما اتيهم ا... من فضله و يستبشرون بالذين لم يلحقوا بهم من خلفهم لا خوف عليهم و لا يحزنون.» (قرآن كريم) شهدا به فضل و رحمتي كه از خداوند نصيبشان گرديده شادمانند و به آن مؤمنان كه هنوز به آنها نپيوسته اند و بعداً در پي آنها به راه آخرت خواهند شتافت مژده دهند، كه از مردم هيچ نترسند و از فوت متاع دنيا هيچ غم نخورند.» فرازي از زندگينانه شهيد: شهيد حسين خادم حشمتي به سال1303 در شهرستان اروميه در يك خانواده مؤمن و مذهبي و آشنا به احكام الهي چشم به جهان گشود. از همان دوران كودكي علاقه زيادي به دين و سياست داشت و از جواني هميشه در كلاس هاي تفسير قرآن و نهج البلاغه شركت مي كرد و از همين كلاس ها به ماهيت رژيم منفور پهلوي پي برده بود. قبل از انقلاب با تشكيل جلسه هاي مختلف به طور مخفيانه در منزل در رابطه با انقلاب و نحوه پخش اعلاميه هاي حضرت امام(ره) صحبت مي كرد و به علت خصوصيات اخلاقي منحصربفردش انگشت نما بود و مورد احترام آشنايان و دوستانش قرار مي گرفت. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي وقتي كه ديد انقلاب هنوز به پيروزي نهائي نرسيده است و انقلابي بزرگتر از انقلاب اول در پيش است كارش را رها كرد و تمام وقت خود را وقف تداوم انقلاب نمود و با عشق بي پايانش به اسلام به عضويت كميته انقلاب اسلامي درآمد. با خلوص نيت به كمك محرومان و مستضعفان مي شتافت و براي حفظ نهضت اسلامي و سرحدات ايران اسلامي بسيار مي كوشيد. او گاهي اوقات به كوهنوردي مي رفت تا ميعادگاه پيامبران را دريابد. شهيد حشمتي به مأموريت هاي متعددي اعزام شده بود و رشادت و شهامت بسياري از خود نشان داده بود. در بيشتر نبردها و درگيري ها به طور داوطلبانه حاضر مي شد. از جمله جنگ سرو، بازرگان و دره قاسملو و ... رفتارش قبل از شهادت به گونه اي بود كه گويي برايش الهام شده بود كه شهيد مي شود و عاقبت در20 مهر ماه سال1359 در درگيري نابرابر با مزدوران حزب دمكرات به شهادت رسيد. او هميشه مي گفت كه شهادت براي من گواراست. زيرا كه اسلام نيازمند به حماسه آفريني و شهادت است. آري او حسين گونه به چيزي كه بي صبرانه منتظرش بود دست يافت و شايستگي خود را با نثار خون سرخش به ثبوت رساند. روحش شاد و يادش گرامي باد.